15 listopada 2011 r. minie rocznica wejścia w życie w Polsce ustawy antynikotynowej.

Intencją jej twórców było przystosowanie polskiego prawa do standardów unijnych. Wprowadzono zakaz palenia w miejscach publicznych, dając jednocześnie możliwość zorganizowania strefy dla palaczy tak, aby pogodzić interesy zwolenników i przeciwników nałogu. Niestety, w ciągu minionego roku nader często dawało się zauważyć, że nie wszyscy stosują się do nowych przepisów; co więcej, że przestrzeganie wprowadzonego zakazu jest sprawdzane wyrywkowo i niezbyt dokładnie. Powoduje to, że w dalszym ciągu można spotkać przed budynkami grupy osób z upodobaniem raczących się dymem tytoniowym, a właściciele lokali gastronomiczno rozrywkowych wolą tworzyć raczej strefy, w których się nie pali. W tej sytuacji poszkodowane są nie tylko osoby niepalące – wszyscy wiemy bowiem, jak toksyczny jest taki dym. Jednak niewielu z nas zdaje sobie sprawę, że resztki papierosów, zwłaszcza te rzucone byle gdzie, są co najmniej tak samo groźne. Dla przykładu, jeden taki niedopałek może zanieczyścić nawet 1 000 litrów wody. Na świecie od dawna już organizuje się zbiórki petów, podczas gdy w Polsce zwyczaj ten jest niemal całkowicie nieznany.